ข้อความส่วนหนึ่งของการให้โอวาท
จากผู้สูงสุดแห่งดาวพลูโต
วันที่ 30 มกราคม 2542
ณ เขากะลา นครสวรรค์
ในเรื่องของ "มายาดวงจิต"
...............
(ผู้สูงสุดแห่งดาวพลูโต) เมื่อ 2 ครั้งก่อนที่ผ่านมา ก็มีความจำเป็นที่ต้องนำพระญาณลงมา เพื่อบอกกล่าวสาวกผู้ที่จะมาเป็นทหารในกองทัพธรรมของข้าพเจ้า ขั้นตอนไม่สมบูรณ์เท่าที่ควร แต่วันนี้มีความครบถ้วนสมบูรณ์ พร้อมทั้งบุคคล พร้อมทั้งสาระ พร้อมทั้งสถานที่ เพราะสถานที่ตรงนี้ ที่พวกเจ้านั่งกันอยู่นี้ เป็นสถานที่ตั้งของการทำพิธีเปิดกองบัญชาการมนุษย์ต่างดาว ที่พวกเจ้าเรียกกัน ในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ เมื่อปีที่แล้ว เพราะว่าทุกคนคงจะได้รับรู้ถึงประวัติต่าง ๆ และเรื่องราวต่าง ๆ ของกลุ่มบุคคลซึ่งได้ต่อสู้ฝ่าฟัน จนกระทั่งมีการนำธรรมไปเผยแพร่ มีการนำธรรมไปปฏิบัติ ต่อตนเองและครอบครัว และต่อผู้มีพระคุณ
มาบัดนี้ ถึงกาลที่ข้าพเจ้าจะต้องแถลงให้กับสาวกที่มีเจตนาที่จะช่วยเหลือแก่มวลมนุษย์ ในอนาคตกาล กาลข้างหน้าอันใกล้นี้
ข้าพเจ้า หรือที่พวกเจ้าเรียกกันว่า ผู้สูงสุดแห่งดาวพลูโต ข้าพเจ้าอยากจะเน้นย้ำในการที่ข้าพเจ้าได้ตรัสว่า อนาคตอันใกล้นี้ คำว่าใกล้ของข้าพเจ้า มันหมายถึงใกล้จริง ๆ ใกล้จนแทบจะเตรียมตัวไม่ทันกันอยู่แล้ว มนุษย์ทั้งหลาย บ้านเมืองของเจ้า บ้านเมืองที่เจ้าอยู่ เมืองหลวงของเจ้าในอนาคตกาลนี้ จะเป็นดั่งปัจจุบันของประเทศที่เกิดแผ่นดินไหว พระธรณีพิโรธเมื่อเร็ว ๆ นี้ ทราบกันบ้างไหม? กินเนื้อที่เท่าไร นั่นเป็นปัจจุบันของเขา แต่จะเป็นอนาคตอันใกล้ของเมืองหลวงของเจ้าจำไว้
แล้วกระไรหรือ ชีวิตของพวกเจ้า ชีวิตของพี่น้อง ญาติ มิตร สหาย เพื่อร่วมประเทศของพวกเจ้าใกล้จะเป็นแบบปัจจุบันของเขาแล้ว เพราะฉะนั้น อนาคตอันใกล้ของเมืองที่พังลงไปไม่ต้องพูดถึง แต่เจ้ามันไกล มันเห็นไกลเหลือเกิน มันอยู่ต่างประเทศ แต่ทำไมเจ้าถึงรู้สึกว่าไกล มันไกลเพราะอะไรรู้มั๊ย? รู้สึกว่าไกลเพราะความประมาทในใจของพวกเจ้า ใครที่คิดว่ามันไกลตัว ยิ่งไกลมากยิ่งประมาทมากในวาระจิตของพวกเจ้า
ข้าพเจ้า พร้อมทั้งเทพที่รักษาในผู้ที่มีบุญบารมีได้มองดูอยู่ตลอด มันซับซ้อนซ่อนเงื่อน ซ่อนกล โดยที่พวกเจ้าก็แทบจะไม่รู้จักจิตของตัวเอง แทบจะไม่รู้จักตัวเองในส่วนรวม
....(1)
ข้าพเจ้าจะยกตัวอย่างในโลกของเจ้า เจ้าเคยดูมายากลเคยดูมั๊ย? บางคนอาจจะไม่เคยดูต่อหน้าผู้ที่เล่น บางคนอาจดูผ่านสื่อต่าง ๆ ในเทคโนโลยีของพวกเจ้า
เจ้า ลองคิดดูว่า วัตถุซึ่งบุคคลที่นำมาแสดงกับพวกเจ้า เขาได้ฝึกฝนมาดีแล้ว มาทำให้พวกเจ้าดู ทั้งที่พวกเจ้าก็รู้ว่ามันเป็นกล แล้วจับมันได้มั๊ย.... จับไม่ได้เพราะอะไร? เพราะเขาเร็ว แต่ที่สำคัญ เพราะเราไม่รู้ เราไม่รู้ทันไอ้คนที่มันเล่นให้เราดูใช่มั๊ย? ไม่รู้ว่ามันเอาไปซ่อนไว้ตรงไหน หรือคิดว่าจะไปซ่อนไว้ตรงนั้น แต่จับตาดูไม่ทัน ไม่รู้ว่ามันจะมาทางไหน และจะไปทางไหน
นั่น คือตัวอย่างง่าย ๆ ในชีวิตประจำวัน ซึ่งข้าพเจ้าเอามาเปรียบเทียบให้เจ้าดูว่า สิ่งซึ่งเป็นวัตถุที่มองเห็น ถ้าเจ้าไม่รู้เท่าทันมัน เมื่อดูกี่รอบ กี่รอบ ก็จนปัญญา ไม่รู้จะไปจับผิดตรงไหน แต่นั่นยังเป็นวัตถุ แต่สิ่งที่เป็นจิตใจ รายละเอียดคือดวงจิตของเจ้า ผ่านการสะสมมาอย่างดีของกิเลสตัณหา ของราคะต่าง ๆ ฝึกปรืออย่างดี เทียบกับนักมายากลแล้วดีมากกว่าไม่รู้จักเทียบยังไง หมื่นเท่า พันเท่า แสนเท่า มันเทียบกันไม่ได้ กิเลสมันหมักหมมในจิตสันดานของพวกเจ้า เปรียบเสมือนนักมายากลฝีมือดี ระดับโลกระดับจักรวาลอะไรก็แล้วแต่ ฝีมือดีมาก
แล้วก็เปรียบการรู้เท่าทันของตัวของเจ้า ของสติปัญญาในการระลึกรู้ของพวกเจ้า ขนาดดูด้วยตามองเห็น...วัตถุ ผู้ฝึกปรือมีความรู้ความชำนาญแต่พอประมาณ มีการรับรู้บ้างว่าจะมาทางไหนจะไปทางไหน มีความรู้ทันนะ แล้วเจ้าคิดดู ดวงจิตของเจ้ามันมองไม่เห็นด้วยตา พร้อมทั้งกิเลสที่ฝึกปรือกันมาเป็นหมื่นชาติ แสนชาติก็ดี ชาติน้ถ้าไม่มีผู้แนะนำจะจับได้มั๊ย? มันไม่สามารถจะจับได้เลยนะ ถึงแม้จะมีผู้แนะนำ ถึงแม้มีเค้าโครงที่จะรู้เงื่อนงำที่มาที่ไปในมายากลหรือวัตถุ ยังน้อยคนที่จะจับตาตามได้ มันจับไม่ได้
แล้วดวงจิตของพวกเจ้าล่ะ.... อย่าคิดว่าจะสามารถจับจิตของตัวเองได้อย่างง่ายดาย มันเป็นมายากลของจิตของเจ้าอีกทีหนึ่ง รู้ไม่ทันมันหรอก ถ้า ไม่มีผู้ที่มีบุญบารมีมาตรัสรู้ ชี้แนะ ชี้นำทางสัตว์ทั้งหลายที่ยังวนเวียน เวียนตายเวียนเกิดจนน้ำตาที่หลั่งไหลด้วยความเศร้าโศกเสียใจ เพราะเหตุใด ๆ ก็ตาม มันท่วมเป็นทะเล เป็นมหาสมุทร ก็ยังหาทางออกไม่ได้ เพราะมันหลงกลมายาจิตของพวกเจ้า จิตของตัวเอง เพราะฉะนั้น เจ้าจงดูไว้ว่า ถ้าเจ้ามีความประมาทแม้แต่นิดนึง เจ้าก็ไม่มีทางที่จะรอดมายากลของจิตพวกเจ้าไปได้
(2)
...
เพราะ ฉะนั้น วันนี้ ข้าพเจ้าจึงต้องลงมาที่นี่ มาดำเนินการ ณ สถานที่ที่เปิดกองบัญชาการ คือสถานที่ที่พวกเจ้านั่งกันอยู่นี้ (จุดที่กล่าวถึง...เขากะลา นครสวรรค์) ผู้ที่มาจากดวงดาราต่าง ๆ อยู่ต่อหน้าพวกเจ้านี้ พระญาณต่าง ๆ มารวมกันอยู่ที่นี้ ขอให้พวกเจ้าอย่าคิดว่าภัยพิบัติมันจะเกิดขึ้นในอนาคต ให้คิดว่ามันเกิดขึ้นในปัจจุบันนี้แล้ว สังวรระวังกันได้
ใน ปัจจุบันนี้ มันกำลังเกิดขึ้นแล้วทุกขณะ มันกำลังพล่าผลาญชีวิตเพื่อนมนุษย์ของพวกเจ้าไป ส่วนรวมโลก ส่วนรวมประเทศ และมันกำลังใกล้เข้ามาจนถึงตัวเจ้า ในวาระจิตของหลาย ๆ คนที่มีความประมาท ไม่ทุ่มเทจิตใจให้กับการลด ลดความสุขสบาย ลดความอยากของตนเอง ตอนนี้ ต้องลดตอนนี้ ต้องลดความโกรธ ลดความเกลียด ลดทิฐิมานะของตัวเอง ลดศักดิ์ศรี มีสิ่งที่เป็นเป้าหมายในใจของพวกเจ้า ซึ่งพวกเจ้ารู้อยู่แก่ใจ เรียนรู้กันมาก็มากมาย แต่ปฏิบัติไปแค่ 20 % ของสิ่งที่รู้อยู่แก่ใจ แล้วเมื่อไหร่มันจะถึงซึ่งแก่นแท้ของธรรม นี่คือการลด
ต่อไปเป็นการละ ถ้าลดไม่ถึง 100 % โอกาสที่จะละมันก็ยาก โอกาสที่จะเลิกแทบจะไม่มี เพราะอะไร เพราะมัวหลงกล ในดวงจิตของพวกเจ้ามันเล่นมายากลหลอกเจ้าอยู่ มันน่าเวทนา
ผู้ที่ศรัทธาในผู้ที่มาจากต่างดวงดารา จากต่างจักรวาล เปิดจิตเปิดใจศรัทธาพวกเขา หรือศรัทธาในตัวข้าพเจ้าก็ขออนุโมทนา แต่เจ้าก็รู้ว่าข้าพเจ้ามาที่นี่เพราะอะไร? มาทำไม? การมาที่นี่ มาเยือนโลกของเจ้านี้เพื่ออะไร ไม่ใช่ชื่นชมส่งเดช มันไม่มีความยินดีหรอกนะ มนุษย์ต่างดาวเขาไม่ยินดี อยากเห็นเขาแต่ไม่สนใจว่าเขาต้องการอะไร? อยากขึ้นยาน อยากรู้ในเทคโนโลยี แต่ไม่สนใจว่าเขาสอนอะไร? ว่าเขามาที่นี่เพื่ออะไร?
อาศัยความอยากของตัว เมามัวอยู่ในความอยากนั้น จากเคยปฏิบัติทำดีก็ลดลง มีนะ ปกติปฏิบัติธรรมธรรมดาไม่วอกแวก พอมนุษย์ต่างดาวมา ความอยากขึ้นยานฯ มืดมัว หน้ามืดตามัว ทำให้ใส่ใจในธรรมะลดลงก็มี แล้วมันดีมั๊ย มีสมควรมั๊ย มันถูกเรื่องมั๊ย....
ในวันนี้ เป็นที่ได้บอกไปแล้วว่ามันจะมีความเครียดกันสักนิดนึงสำหรับผู้ที่ต้องการความบันเทิง วันนี้จะไม่มี
(3)
.... อาทิตย์นี้ น้ำตาลเคลือบยาหมดแล้ว ธรรมะโอสถ...อาทิตย์หน้าจะเจอของจริง ของจริงคืออะไร? ของจริงคือ ลด ละ เลิก อาทิตย์หน้าจะพาไปประชุมกันที่บ้านสาวก ที่มีการเทศนาธรรมมาตั้งแต่พวกเขายังไม่เคยรับรู้เลยว่า อนาคตต่อไปจะเป็นยังไง มันน่าสรรเสริญดวงจิตของผู้ที่ฝ่าฟันกันมาในปีแรก จะนำให้พวกเจ้าผู้ซึ่งมาทีหลัง เสียดทานความอยากของพวกเจ้ากลับไปสู่จุดนั้น แต่ไม่บังคับ ไม่มีการบังคับดวงจิตใด ๆ มีแต่พวกเจ้าจะตามข้าพเจ้ามามั๊ย? จะรู้ทันมายากลของจิตตัวเองมั๊ย?
ข้าพเจ้าจักทำทุกอย่าง เพื่อที่จะเสียดทานพวกเจ้าให้เป็นเพชรแท้ ใครที่เป็นเพชรเทียมหลงเข้ามา เขาก็จะทนไม่ได้ เพราะมันไม่มีหวัง เพราะจะเสียเวลาทำมาหากินของพวกเขา เพราะเขาไม่ต้องการสัจจธรรมเท่าไร แค่นี้เขาก็ได้ขึ้นสวรรค์แล้ว เขาคิดยังงั้น
พวกเจ้าที่มีดวงจิตอยากหาทางออกจากวงเวียน วัฎฎสงสาร อยากทราบสัจจธรรมของชีวิต มีใจแน่วแน่จริงจังและตรงต่อพระรัตนตรัย ซื่อสัตย์ต่อจิตของตัวเอง ไม่เป็นนักมายากลจิตใจ สัปดาห์ต่อไปนั้น เจ้าจะต้องไปพุทธสถานนั้น (สันคู นครสวรรค์) ในกาลเวลาประมาณเดียวกันนี้ที่พวกเจ้ามา แต่ถ้ามามืดมันอาจจะหลง เพราะพวกเจ้ามิเคยไปกันบ่อยนัก บางท่านอาจจะเคยไป
แต่ ที่นั่น เป็นที่ที่เคยมีการเทศนาธรรม มีการต่อสู่ฝ่าฟันกับกิเลสในเบื้องต้น แต่ต้องไปนะจุดนั้น ถ้าไม่มีพวกเขาที่ต่อสู้ฝ่าฟันในช่วงต้นมา ถ้าพวกเขายอมแพ้กิเลสของตัวเอง จะไม่มีพวกเจ้าในวันนี้ จงจำไว้ จงกลับไประลึกถึง ณ สถานที่นั้น (สันคู) ในวันครบรอบเปิดกองบัญชาการ
เพราะ ฉะนั้น บนสถานที่นี้ (บนเขากะลา) ไม่ว่าใครจะมา ใครจะไป ใครจะอยู่อย่างไร เป็นสถานที่ส่วนกลางอยู่แล้ว มิมีการห้าม มิมีการที่จะบังคับใครได้ จงกลับไปสำรวจดวงจิตของตัวเอง เพราะข้าพเจ้า ต้องการผู้ที่อยากฝึกดวงจิตของตัวเองให้แกร่ง เจ้าจักเป็นทหารในกองทัพธรรมของข้าพเจ้า ที่จะนำดวงจิตฝ่าฟันกิเลสของตัวเอง เพื่อที่จะไปนำดวงจิตของผู้อื่นที่ทุกข์ทรมาน ฝ่าฟันในดวงจิต ในวาระจิตของพวกเขา
ถ้าเปรียบกับทางโลก ทหารที่เข้ามาฝึกใหม่ ๆ นั้น จะต้องมีการเรียนรู้ การฝึกร่างกาย ทุกคนที่เข้ามาไม่มีความแกร่งของร่างกาย ก็ต้องฝึกวิ่ง ฝึกปีนกันไป นั่นเป็นเรื่องของทางโลก
แต่ ทางจิตใจไม่เหมือนกัน พวกเจ้าเป็นทหารของกองทัพธรรม ข้าพเจ้าจักนำพาพวกเจ้าฝึกให้แกร่ง จิตต้องแกร่ง จิตต้องเข้าถึง เพราะฉะนั้น จะปล่อยให้พวกเจ้ามาไปวัน ๆ ข้าพเจ้าเล็งแล้วมันไม่มีประโยชน์ การจะเป็นบุคคลสำคัญของโลก มิใช่จะฝ่าฟันด้วยความพยายามแค่เล็กน้อย ด้วยปัญญาแค่เล็กน้อย แล้วมันจะผ่านพ้นไปได้ กลับไปคิดกัน ไม่มีการบังคับในวาระจิตของพวกเจ้า ข้าพเจ้าได้แต่ชี้แนะ ชี้แนะแนวทางให้พวกเจ้าเดินตามข้าพเจ้ามา ทั้งสิ่งต่าง ๆ ที่ได้ปรากฏไปแล้วนั้น ทำให้พวกเจ้าหลายคนมีความเชื่อที่เพียงพอแล้ว แต่มันไม่พอกับความอยากของพวกเจ้าเท่านั้น
ทำไม ไฟที่ขึ้นมา ข้าพเจ้าไม่ทำให้มันเป็นสีม่วงล่ะ พลูโตไม่มีหรือสีม่วงน่ะ ทำเป็นสีม่วงให้ส่องเข้ามาแทนที่จะเป็นสีส้ม ทำไมไม่ทำ ทำไมมันกึ่ง ๆ กลาง ๆ เหมือนไฟรถ ให้ถกเถียงกัน ทุกอย่างทุกขั้นตอนมีความหมาย มีเหตุผล แต่เป็นไปด้วยความกรุณาต่อพวกเจ้า สอนให้เจ้ามีปัญญา มิใช่สอนให้เจ้าอ่อนปัญญา
เพราะฉะนั้น ทหารกล้า ทหารกล้าของข้าพเจ้า จงตามข้าพเจ้ามาในสัปดาห์หน้า ทิ้งความอยากของตัวเองซะ ยิ่งอยาก มันยิ่งให้ไม่ได้ บารมีลด ยิ่งไม่อยาก ยิ่งอยากจะให้ มันเป็นอย่างนั้น...
ไม่ว่าจะเป็น บุคคลที่สำคัญของเมืองของเจ้า หรือใคร ๆ ก็ตาม มันไม่สำคัญ....ถ้าวาระจิตไม่ถึง เจ้าเรียนพุทธศาสนา ศึกษาประวัติของพระพุทธองค์ ท่านเสียดทานแค่ไหน เสียดทานด้วยไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไรด้วยซ้ำไป แต่ดวงจิตมีความกรุณาเหลือเกินจะช่วยสรรพสัตว์ บารมีท่านมากจึงได้มีการเสียดทานขนาดนั้นได้ โดยพวกเจ้าถ้าให้ไปค้นด้วยตัวเอง ก็ไม่อยากจะพูดหรอกว่าจะเป็นยังไง?
(4)
...
ใครจะถามนะ คุยกันก่อนนะ คำถามที่เป็นประโยชน์กับส่วนรวมนะ เป็นประโยชน์ส่วนรวมทุกคนฟังแล้วได้ประโยชน์
(มี ผู้ตั้งคำถาม) ที่นั่งสมาธิอยู่ มีความรู้สึกว่าตัวเองใหญ่ขึ้น พองขึ้น แล้วก็นั่งไปสักพัก พุทโธ พุทโธ ตลอด มีความรู้สึกว่าตัวเองหมุนตลอดนะคะ ไม่ทราบว่าเป็นยังไง
(ผู้ สูงสุดแห่งดาวพลูโต) คำถามนี้ได้ยินกันทุกคนนะ จะขอพูดตอนนี้ ใครที่นั่งสมาธิแล้วมีอาการวูบวาบ ตัวใหญ่ตัวเล็ก ตัวลอย ตัวพอง ตัวสั่น โคลงเคลง เหงื่อออก หรือจะยังไงก็ตาม คนที่ถามนะ ตัวพอง ให้เจ้ารู้นะ อาการมีหลายอย่างนะ แต่มันก็จัดอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกัน คืออาการที่ออกมาจากจิต นี่คือหนึ่งในการที่จิตของเจ้าเล่นมายากลกับตัวเจ้านะ นี่คือหนึ่ง มันอาจจะมีหมื่น หรือมีแสนนะ แล้วแต่วาระจิตของพวกเจ้า เพราะว่าบางคนใกล้จะบรรลุแล้วมันจะเหลือน้อย บางคนที่ยังหยาบอยู่อาจจะยังมีมายาจิตที่เหลือมาก
นี่คือมายากล ของดวงจิตนะ เพราะจิตจะมีใครบังคับเขานั้นมันเป็นมายา มันจะออกมาเป็นอาการต่าง ๆ มันเป็นกลไกที่สลับซับซ้อน แต่พูดรวมง่าย ๆ มันเป็นหนึ่งในมายากลในดวงจิตของเจ้า แต่ละคนจะเป็นของตัวเอง แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ธรรมะรวบรัดขั้นตอนก็คือ บทสรุปของธรรมะ ไม่ให้มีการยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดทั้งนั้น
จะขอทำความเข้าใจ ก่อนว่า...การปฏิบัติธรรม ฟังข้านะ ข้าพเจ้าจะอธิบายต่อ การที่บทสรุปของธรรมที่สูงสุดก็คือ สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ธรรมะทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น คำนี้เป็นคำที่เป็นสัจจะธรรมขั้นสูง แต่การปฏิบัติในการที่จะลุล่วงถึงสัจจธรรมขั้นสูงนั้น ถ้าเจ้าอ้างมายาจิตของพวกเจ้าเอง เราจะไม่ยึดมั่นถือมั่นในธรรมะ จริง ๆ แล้วมันเป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ พอถึงจุดหลุดพ้นแม้แต่ธรรมะท่านก็ไม่ยึดมั่นถือมั่น แต่ผู้ที่วาระจิตไม่ถึงนั้นแล้ว จะข้ามขั้นตอน จะไม่ยึดมั่นถือมั่นในธรรมะนั้น นั่นถือว่าหลงกลในมายาจิตของตนเอง
เพราะ ฉะนั้น การที่เราจะไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งต่าง ๆ นั้น ต้องเริ่มจากกิเลสขั้นหยาบก่อน ขั้นที่เรียกว่า บาป ในความโกรธ ความเกลียดก็ดี ในสิ่งที่บุรุษทั้งหลาย บุคคลทั้งหลายบอกว่าสิ่งนี้ไม่ดี ก็ดี จงละ ลด ละ เลิก และไม่ยึดถือ ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งนั้นก่อนต่อไป ก่อนที่จะละในสิ่งชั่ว เราก็ต้องยึดความดีถูกมั๊ย ในแง่ของปุถุชนธรรมดาทั่วไป ก่อนจะละสิ่งอื่นมันก็ต้องมีที่ยึดเหนี่ยว ปุถุชนธรรมดาจะไปยึดถือความว่างบริสุทธิ์ จิตมันยังทำไม่ได้ ต้องยึดถือความดี ต้องละความชั่วก่อนยึดความดีเอาไว้ ต่อไปเมื่อละความชั่วแล้ว จะเป็นการปฏิบัติให้รู้ถึงขั้นตอนถ่องแท้ของความดี ความดีมันมีกลไกอย่างไรบ้าง มีกลไกยังไง รู้เท่าทัน "ความดี" หรือสิ่งที่เรียกว่า "บุญ" จึงปฏิบัติขั้นสูง ละบุญในขั้นต้น
สำหรับ โสดาปฏิผลนั้น ไม่ถึงขนาดละบุญกันหมด แต่ให้รู้ว่า บุญ คืออะไร? บาป คืออะไร? สิ่งที่ควรยึดถือคืออะไร ยังไม่ถึงขั้นหลุดพ้น ถึงขนาดขั้นไม่ยึดมั่นถือมั่นแม้แต่ธรรมะ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ต้องวางก็คือ อกุศลธรรมและอกุศลกรรม อกุศลธรรม ควรจะวาง และอกุศลกรรม คือการกระทำในสิ่งที่เป็นอกุศล ควรจะละ ลด ละ เลิก วางในสิ่งนั้น
ต่อ ไปตอนนี้ สิ่งที่ควรกระทำคือ กุศลธรรม และ กุศลกรรม ทำเอาไว้จนถึงจุดหนึ่งจะสอนให้ลด ละ เลิก วาง เขาเรียกว่า ...วางบุญ...ลงซะ
แต่มันยังไม่ถึงขั้นนั้น ขั้นนี้ให้...วางบาป...ลงก่อนนะ สาหัสแล้วนะ นะ วางสิ่งที่ในสามัญสำนึกของคนธรรมดาทั่วไปเขาก็จะรู้ว่าผิดชอบชั่วดี ผิดถูกนะจะรู้กันอยู่ แต่พวกเจ้าจะต้องรู้ให้ละเอียดขึ้นอีก และก็จะต้องทำได้จริงนะ เอ้า..คนที่ถามมาน่ะพอจะเข้าใจมั๊ยว่า สิ่งที่เจ้าถามนั้น นั่นคือหนึ่งในมายากลดวงจิต ดวงจิตมันเล่นมายากลหลายอย่าง มันไม่มีความหมายอะไรนะ อืม..เข้าใจมั๊ยล่ะ
(5)
.....
(มีผู้ตั้งคำถาม)..ถ้านั่งนิ่ง ๆ ไปแล้วไม่เห็นอะไรเลย ทำจิตให้ว่าง ก็จะไม่เห็นอะไรเลยใช่มั๊ยครับ...
(ผู้ สูงสุดแห่งดาวพลูโต) เออ...จงไปฟังธรรมะที่ข้าพเจ้าเคยตรัสไว้นะ ตรงที่มีบุคคลถามถึงแก่นแท้ของการปฏิบัตินะ ที่ตรัสไว้ในศาลาข้างล่าง เพราะฉะนั้น ท่านมาทีหลังท่านไปฟังเรื่องแก่น เรื่องกระพี้การปฏิบัติ เอาไปฟังจักรู้เป้าหมายในดำการปฏิบัติ ถ้าเจ้ากระทำแล้ว กระทำจิต เรียกว่ากระทำจิตตามนะ ตามที่ได้แนะนำไว้มันจะเป็นทางลัด
เออ... ใครมีอะไรที่เป็นวงกลมมั๊ยล่ะ วงกลม ๆ น่ะ เอานี่จะยกตัวอย่าง ของที่กลม ๆ (ฝาตุ่มน้ำมาให้) อ้อ...นี่ฝาชี ฝาตุ่ม เห็นกันมั๊ย ถ้าคว่ำอย่างนี้ก็คือเวียนนะ วนเวียนกันอยู่ไม่รู้จะออกยังไง มันหาทางออกไม่ถูก ทางวนไปวนมาไม่ค้นพบจุด จุดนี้อาจจะเป็นวงเวียนนี้ คือวนเหมือนกัน ยังวนไม่ถูกที่วนไม่ถูกทาง ก็วนกันไปก่อนยังไม่ถูกทางน่ะนะ จนถึงผู้ได้รับการชี้แนะอย่างถูกต้องนะ ที่มีจิต...ปณิธานนะ(ปณิธาน หมายถึง ความตั้งใจจริงที่จะบรรลุเป้าหมายที่วางไว้ จนไม่เห็นสิ่งอื่นมีค่าควรแก่การสนใจอีก)
จิตอธิฐานนั้น สำหรับการปฏิบัตินะ โค้งตรงนี้ เทียบธรรมดาเหมือนโค้งของโลกพวกเจ้า เรียกอะไรก็ได้นะ การที่จะสวนทางขึ้น การที่จะเดินขึ้นเนี่ยนะ
คลื่นเริ่มอ่อน....การส่งคลื่นมานี่ มันเป็นวิทยาศาสตร์ชั้นสูง ซึ่งอธิบายลำบาก บางคนคิดว่าเป็นไสยศาสตร์ แต่มันไม่ใช่ ซึ่งมีการคล้าย ๆ แบตเตอรี่นั่นแหละ ถ่ายไฟอ่อนได้ ก่อนที่จะจบนะ อันนี้เป็นสุดท้ายแล้วกัน
เห็นมั๊ยโค้งตรงนี้ พวกเจ้ายืนอยู่นะจุดตรงนี้ เรียกว่า 50 - 50 สำหรับโค้งนี้นะ ประมาณตรงนี้นะ เออ ฝาอะไรเนี่ยนะ ตอนนี้ 60 บุคคลนะ พูดถึง 60 บุคคลขึ้นอยู่โค้งประมาณนี้ ดูมันกึ่ง ๆ ไม่ถึงขนาด 50 - 50 ขึ้นมาถึงกึ่ง ๆ 60 บุคคลนะ
เพราะฉะนั้น การปฏิบัติเป็นธรรมดาของพุทธศาสนา ซึ่งมีการแต่งแต้มประเพณีต่าง ๆ คำนิยมต่าง ๆ เติมตามยุคสมัยต่าง ๆ มาเป็นเวลา 2500 ปี นึกเท่าไรพวกเจ้าก็คงนึกไม่ออกเท่าของจริงว่า แก่นแท้นั้นมันถูกทับถม แก่นแท้ตั้งอยู่ที่เดียวคือแก่น แต่มันถูกทับถมด้วยเปลือก ด้วยกะพี้ ด้วยใบไม้ ต้นไม้ต่าง ๆ ทับถมกันมา 2500 ปี ทีละเล็ก ทีละน้อย ความบริสุทธิ์ของแก่นนั้นมันถูกทำให้หมองมัวลงไป จึงเป็นการยากที่ผู้ที่เกิดมาในกึ่งพุทธกาลนี้ จะเชื่อจริง ๆ ว่า นี่คือแก่น.... เพราะอะไร เพราะติดที่ความหรูหรา เพราะติดที่การสั่งสอนกันมา บางท่านก็ยึดติดในแบบของการทำสมาธิ แบบนี้มีคนทำเยอะ แบบนี้เขาบอกทำง่ายไปฝึกวัน 2 วัน ก็สามารถบรรลุตามได้ง่าย หรือแม้กระทั่งมีการเผยแผ่ของพลังต่าง ๆ
ยัง ไงก็ตาม บางคนเหมารวมเอาเป็นพุทธศาสนา ยังมีหลายคนมองพระพุทธศาสนาได้ไม่ถึงหลักของความจริงที่เขามีอยู่ สัจจะธรรมมีอยู่ มองได้แค่ ม ม้าตัวหลัง มันก็ ม ม ม.อะไร ม.มัวหมอง มอมแมมอะไรก็แล้วแต่ มองได้แต่ ม. มันไม่ถึงตัว ส. ข้างหน้า เพราะฉะนั้น มันจะไม่พบสัจจะธรรม อืม ญาณอ่อนนะ เดี๋ยวให้บทเรียนสุดท้ายเสร็จก่อนนะ พูดถึงแก่นแท้ของธรรมจากสาขาต่าง ๆ ข้าพเจ้าถึงบอกว่า คิดดูแล้วให้วางกันไว้ วางไว้ก่อน เพราะแต่ละคนจะยึดติด ธรรมะของใครคนนึง แต่คนยึดติด ปฏิบัติยึดติดสำนัก ยึดติดการบรรลุ ยึดติดอิรุงตุงนัง แต่ทุกอย่างถ้ายังไม่ถึงขั้น มันยังอยู่ในมายากลของดวงจิตอยู่ทั้งนั้น เพราะฉะนั้น ควรที่จะเข้าใจหลักกลไกของธรรมะนั้น...
(6)
บุคคล ที่จะพัฒนาดวงจิตของตนเอง สามารถทำได้ในชาติที่เป็นมนุษย์นี้ แต่ถ้ายังหลงเชื่อมายากลของดวงจิต ไม่มีการขัดขืน ไม่มีการฝืน หลงติดในภาพลวงของมายา ยศถาบรรดาศักดิ์ภายนอก โอกาสที่เจ้าจะวนอย่างนี้ วนเป็นลูกข่างนะ วนเป็นลูกข่างต่อไป โอกาสต่อไปไม่มีคนนำนะ ถ้ายังอยู่ใน 60 นะ จะมีคนนำในศาสนาหน้า แต่การจะเป็นผู้นำมันยาก มันยากในการที่จะฝืนดวงจิต ไม่ใช่เอาเจ้าไปทรมาน เอาตะปูทิ่มเมื่อไหร่ แต่เอาดวงจิตไปเสียดทาน ไปเสียดแทงกับความอยากที่เจ้าเคยผ่านมา นั่นเป็นวิธีการอันแท้ อันเก่าแก่ของพระพุทธองค์ นึกดู เจ้าจะมาเห็นพระพุทธรูปใหญ่โตในสถานที่ เป็นคนที่เขาบูชา แต่ดูประวัติท่านซิ...ท่านอยู่ในป่า ท่านเสียดทาน ขนาดฝึกกับผู้ที่เป็นอาจารย์ให้ท่านแรก ๆ จนถึงขั้นสมาบัติ ท่านยังรู้ว่ามันไม่ใช่ ท่านยังกลับมาหาวิธีการของท่าน ด้วยการกลับเข้าสู่ป่า ลด ละ เลิก แต่ท่านมีภูมิปัญญาเลิก จึงสามารถหลุดรอดบรรลุขึ้นมาได้ เพราะฉะนั้น พวกเจ้าถ้าตามข้าพเจ้ามา ในวาระจิตของพวกเจ้า โดยพยายามลดมายา ลดภูมิรู้ของตัวเองในการยึดติดต่าง ๆ เป็นเครื่องประดับความรู้ได้ แต่อย่าเอามายึดในการที่จะมาเป็นข้อโต้แย้งอะไรต่าง ๆ นั้น ต่อรองอะไรต่าง ๆ นั้น มันทำให้กลุ่มเขาเสียเวลา
เพราะฉะนั้น ยิ่งรู้มากยิ่งยากนาน อาจจะใช้ได้ในกรณีหนึ่ง นี่ไม่ได้หมายถึงผู้รู้ทั่ว ๆ ไปนะ แต่หมายถึงการที่จะออกจากมายาของจิต ถ้าผู้ที่มีภูมิรู้มากอย่างที่บอกนะ แนะนิดนึงเขาปรับจิตได้เขาจะไปเร็ว แล้วเขาจะเป็นผู้นำ
แต่ผู้ที่รู้มากแบบไม่ถูกน่ะนะ เรียกว่ามิจฉาทิฐิมันมาก ได้รู้แบบมิจฉาทิฐิ ยึดอยู่นั่นแหละ ยึด ยิ่งรู้มากมีหลายเส้นให้ยึด ยึดอยู่ ปล่อยเส้นนี้ ก็ยึดเส้นนู้น เพราะมันมี ศึกษามา 12 สาขา ยึดไว้ ปล่อยไปสาขาหนึ่ง เหลืออีก 11 ยังเสียดายอยู่ ไอ้พวกที่มี 1 สาขา พอมันปล่อยแล้วมันก็ปล่อยเลย ถูกมั๊ย.. มันรู้น้อย อย่าให้เป็นแบบนั้น ยิ่งรู้มากยิ่งยากนาน มันไม่ดี เพราะมาเจอของจริงแล้ว ยิ่งรู้มากให้ใช้ประโยชน์จากสาระ หรือเกล็ดธรรมะ ของสิ่งที่รู้ในข้อดีข้อเสียมาสั่งสอนบุคคลซึ่งเขาไม่รู้ เป็นเกล็ดอะไรต่าง ๆ หรือประสบการณ์ชีวิตต่าง ๆ ที่เนิ่นช้ามานานเลยก็ได้ พวกเรียนต่าง ๆ น่ะ เอาสิ่งที่เป็นธรรมะสอนเข้าไป เออ...พอละนะ...
(7 จบ)
......
ข้อความส่วนหนึ่งที่ถอดจากเทปบันทึกเสียง
ของการให้โอวาทของผู้สูงสุดแห่งดาวพลูโต
วันที่ 30 มกราคม 2542
ณ เขากะลา นครสวรรค์...
………….
ข้อความหลากหลาย ที่ผู้สูงสุดแห่งดาวพลูโตได้ถ่ายทอดไว้ ณ เขากะลาให้กับสมาชิกกลุ่มเขากะลาในรุ่นแรก ๆ ได้รับฟัง ทุกอย่างล้วนกล่าวถึงกฏธรรมชาติ เป็นการสอนให้เข้าใจขันธ์ห้า เพื่อการปล่อยวาง ละการยึดมั่นถือมั่น ละอัตตาตัวตนทั้งสิ้น
ซึ่งเป็นการสวนทางกันโดยสิ้นเชิง กับความเข้าใจของคนทั่วไป ที่คิดว่าบุคคลกลุ่มนี้ได้ไปหลงใหลในมนุษย์ต่างดาว ไปหลงไหลในเทคโนโลยีของมนุษย์ต่างดาว ไปศึกษาเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้ ไกลตัว จนออกไปนอกโลก นอกจักรวาล
จึงดูราวกับว่าบุคคลกลุ่มนี้ได้เพี้ยนไปไกลจากแก่นของธรรม
แต่ไม่ว่าใครจะคิดอย่างไร? ใครจะเข้าใจอย่างไร? ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไปเปลี่ยนแปลงโครงการของมนุษย์ต่างดาวที่มาเพื่อช่วย เหลือโลกใบนี้ได้ เพราะนี่เป็นโครงการใหญ่...ที่ต้องมาให้ความช่วยเหลือกันตามกฏธรรมชาติ
แต่ก็ยังมีบุคคลในส่วนหนึ่ง ซึ่งมีทั้งเขากะลารุ่นที่ 1 - 4 ที่เข้ามาด้วยความเข้าใจ และผสมผสานกันเข้าเป็น.....กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) ในขณะนี้ และยังคงดำเนินกิจกรรมเพื่อการประสานงานอย่างต่อเนื่อง
เพราะได้มีการไตร่ตรอง และเห็นจริงจากการปฏิบัติ ลด ละ ปล่อยวาง เบาบางจากทุกข์ จากการยึดมั่นถือมั่น จนสามารถเข้าใจกลไกของขันธ์ห้า ละอัตตาตัวตนได้ในระดับหนึ่ง และได้เข้าทำงานร่วมกับมนุษย์ต่างดาว ในนามของ...กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) แล้วนั้น ต้องขออนุโมทนาด้วยอย่างยิ่ง
สำหรับท่านที่ได้ติดตามข้อมูลข่าวสารมา อย่างต่อเนื่องนั้น....ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหน พบเจอเรื่องราวเมื่อใด จะเคยพบเจอมนุษย์ต่างดาวหรือไม่ ? ไม่สำคัญ
อยู่ที่ว่า...ถ้าท่านศึกษา ทำความเข้าใจ และปล่อยวางได้ ความทุกข์ที่เคยมีมากมายได้ลดน้อยลง
นั่นถือว่า....ท่านได้..."ประโยชน์ตน"...ของท่านไปแล้ว ณ ขณะนี้
ส่วนประโยชน์ท่าน....ที่จะทำงานร่วมกับระบบได้มากน้อยแค่ไหนนั้น สถานการณ์จะจัดสรรให้ท่านเอง
ขอขอบคุณ และขออนุโมทนากับทุก ๆ ท่าน ที่ได้ติดตามข้อมูลข่าวสาร และให้กำลังใจทีมงานอย่างต่อเนื่องตลอดมาค่ะ
